Bir Öğrenciden Hocasına Mektup

Zaman sanki suçlu ve satıcı bir dünya. Yalan her yerde ya sevda. Her taşın altında bir korku.  Ateş ve taşlar. Korkuyor taşlar ateşten, korkuyor taşların altındaki korku ateşten. Zavallı mekan aldırmıyor zamana.  Her su kendi yolunda akar, raslasa da bir taşa,  su taşı aşındırır, yanından dolanır, yolunu açıp gider. Taş inattır korkuyu gizler. Su ve ateş kol kola girip gezintiye çıkar. Gezgin insanlar, su ve ateş,  taşın altında korku, rasgele bir yaşam.

Gözlerine baktım ilkönce, şahin bakışlardan sessiz bir hüzün yayılıyordu odanın içine.  Artık öfke dolu sesler başka bir mekanda yer arıyorlardı kendilerine. Yıllar boyu gerçeğin peşinden koşarken, gerçek belki de peşine düşmüştü bir gece.  Sanatını yapmak yaşamın kolay değildi. Çare yoktu gidecekti buralardan. Eskimişti artık zaman, çürümüştü mekan. Dağların doruklarında şahinler kanat açarken, dere kenarlarında arslancılık oynamayı seçemezdi. Bir ateşi tutuşturmuş, doruklara giden engebeli patika yollarını göstermişti nasıl olsa. Duymak istiyordu bir şafak vaktinde doruklardan gelecek sesleri. Ne olduğu belirsizdi zamanın, fakat hissettiriyordu kendini günbatımlarında.

Artık ok yayından çıkmış, zamanın içinde mekanda yola koyulmuştu. Okun akışını duyar gibi oluyorum. Sanki şimdi-şurada yanımdan geçip gidiyor.  İçimden sanki içim akıyor. Oku bir yerlerinden tutup, yerli-yerine oturtabilir miyim zamanı?

Umutlarım ve arayışlarım şahin bakışları arayacak. İzini sürecek patika yollarda, iki tırnak arasına sıkıştırılmış sözcüklerin, kimi zaman mutlu kimi zaman huzursuz.

 Yok, yola çıktık artık. Yollar karışık. Belki de doruklara giden patika yollardayız.

Belki de doruklar yok, doruklara giden yollar var. Yoldayız, yol bunu sezdiriyor.

Tırmanacağız. Sevineceğiz. Üzüleceğiz. Yine sevineceğiz.

Şahin bakışlar, ateş ve su, taşın altındaki korku, gezgin insanlar, rasgele bir yaşam.

Mutluluklar Hocam.                                                                 

Öğrenciniz

1. Özbek, 13 Ekim 1997, Saat : 00:45

Yorumlar