Uyumak

Dinmeyen bir sızı içimde büyüyen

Bir türlü hayata alışamamam

Oysa nergislerin açma vakti geldi

Kediler birer birer yavruluyor

Gerçeklerden kaçmaktan belim büküldü

Ağlıyorum yine

Geride kalan kalmadı

Gitti sevdiklerim koşarcasına

Mevsimleri beklemekten yüreğim kocaman bir nefes şimdi

Bir macera demişlerdi hayat için

Saçtıkça gittiğim yolları

Elimde hüzün kaldı koskocaman

Korkmadım henüz dağların doruklarına çıkmaya

Bacaklarım ağrıyor sinsice her gece yarısı

Gözlerim neredeyse göremeyecek

Saçlarımı artık rüzgarlarda savuramıyorum

Çıkıp bir geçmişten el sallıyorum

Kuyruğundan kopup gitmiş uçurtmama

Ne adresi belirli ne de geleceği

Şimdi sadece nefes almak gerek uyumak için.

Yorumlar